Karel Moestermans is directeur Algemeen Beleid bij CREO, het fusieproduct van het Centrum Voor Volwassenenonderwijs (CVO) Roeselare en CVI Vivo Kortrijk. Hij steekt meteen van wal over de term volwassenenonderwijs: “Het klinkt alsof je ergens bent tekortgeschoten en een inhaalbeweging moet maken. Zelfs levenslang leren klinkt zo. De term uit het gevangeniswezen slaat op een straf en klinkt als een veroordeling, ook al is levenslang leren van groot belang.”

Leidt de pandemie tot meer vrijwillig ontslag? Een recente studie van McKinsey lijkt die these alvast te bevestigen voor enkele Angelsaksische landen. Vooral de Amerikaanse arbeidsmarkt kent vandaag een ongeziene opzeggolf, ook wel ‘The Great Resignation’ genoemd. Meer dan 19 miljoen Amerikanen zegden hun baan op sinds april 2021. Meer dan een derde deed dit zonder uitzicht op een nieuwe job.

Wie automatische loonindexering zegt, denkt automatisch aan de loonkostenevolutie. Die is van belang voor de concurrentiekracht van een kleine open en exportgerichte economie als de onze. Met de huidige inflatiecijfers gaat in ons collectief geheugen een belletje rinkelen dat doet terugdenken aan de nefaste loon-prijsspiraal van eind jaren zeventig. In korte tijd prijsde ons land zich toen uit de markt. Ondertussen werken we echter met de gezondheidsindex. Die weert volatiele elementen zoals de prijs van benzine en diesel, maar ook alcoholhoudende dranken en tabak.

De hoge inflatiecijfers in combinatie met onze automatische loonindexering wakkeren de vrees aan dat het met de Belgische concurrentiekracht snel de verkeerde kant zou kunnen opgaan. Slechte herinneringen aan de jaren 1970 en 1980 duiken weer op. Die vrees is vooralsnog ongegrond. Het indexeringsmechanisme werd sindsdien immers grondig hervormd. OESO-data wijzen bovendien uit dat onze loonkosten gelijke tred houden met onze belangrijkste handelspartners. Dat neemt uiteraard niet weg dat de lasten van de hoge inflatie vooral op de rug van het bedrijfsleven terechtkomen.