Paralympiër Francis Rombouts: “Als ik een doel heb, bijt ik me erin vast!”

Je zou Francis Rombouts eenvoudigweg kunnen introduceren als een Paralympisch bocciaspeler, maar wie hem leert kennen, weet: hij is zoveel meer dan zijn sport. We interviewden hem voor het juninummer van Ondernemen.

Al sinds zijn elfde speelt hij boccia, een precisiesport vergelijkbaar met petanque. Sindsdien legde hij een indrukwekkend parcours af: zilver en brons op het EK, een vijftiende en twaalfde plaats op de Paralympische Spelen van Tokyo 2020 en Parijs 2024. Het volgende doel? Los Angeles 2028.

Francis’ bijnaam luidt ‘Blackjack’. Een verwijzing naar zowel zijn huidskleur als de witte bal in zijn sport, de ‘jack’. Maar het is meer dan dat. De term staat symbool voor hoe hij in het leven staat: doelgericht, veerkrachtig bij tegenslagen, met oog voor wat écht zinvol is.

Strategie, veerkracht en geduld

Wie blackjack speelt, weet dat succes niet alleen afhangt van geluk. Je moet weten wanneer je moet passen, hitten of verdubbelen. Voor Francis is het net zo. Elke stap in zijn leven en topsportcarrière vertrekt vanuit een heldere strategie: eerst het idee, dan advies inwinnen, afwegen, beslissen en gewoon dóen. Het is zijn persoonlijke stappenplan. En loopt het niet vlot? Dan komt zijn veerkracht naar boven.

Francis werd als baby geadopteerd uit India. Vandaag woont hij zelfstandig in Tielen en pendelt hij dagelijks naar Turnhout of Gent om te werken of te trainen. “Als ik een doel heb, bijt ik mij daarin vast”, zegt hij. Zo won hij na dertien jaar een juridische strijd met de NMBS over rolstoeltoegankelijkheid. Diezelfde vastberadenheid bracht hem ook naar het internationale sporttoneel, waar hij met het Belgische bocciateam nu traint voor dat nieuwe doel: Los Angeles 2028.

Zinvol bijdragen

Naast zijn sport geeft Francis op vrijwillige basis administratieve ondersteuning bij het team Welzijn van Stad Turnhout. Omdat hij zich zinvol wil inzetten en ervan geniet deel uit te maken van een team. “Ik wil toegevoegde waarde brengen in mijn omgeving, in systemen”, zegt hij. Inclusie betekent voor hem geen aparte behandeling, maar erkenning als volwaardig persoon. NIVEA – niet invullen voor een ander – luidt het devies. “Behandel me zoals je iedereen behandelt. Ik geef zelf wel aan wat ik nodig heb.”

Raf Hensbergen, zijn jobcoach van Begeleid Werken Zuiderkempen, begeleidt Francis al sinds 2006. “Francis kijkt naar het grotere geheel. Hij wil iets betekenen, in zijn werk, voor zijn sport, voor zijn omgeving.” De connectie met anderen is voor hem onmisbaar, zowel om zich goed te voelen, als om iets te kunnen teruggeven aan de maatschappij.

Lees het volledige artikel hieronder in het juninummer van Ondernemen.