Herman Loos als maaltijdbezorger op fiets

"Maaltijdbezorgers zijn menselijke grondstof"

Uw volgende bezorgmaaltijd krijgt u misschien geleverd via een koerier die ook docent Sociologie en Filosofie is aan Hogeschool Odisee. Die koerier heet dan hoogst waarschijnlijk Herman Loos en werkt aan een nieuw boek over flexwerkers. Net als voor zijn vorige boek wil hij aan den lijve ondervinden waarover hij schrijft.

13 juli 2021

Zijn vorige boek ‘Menselijke grondstof’ baseerde hij op jarenlang werken in precaire banen in Frankrijk. “Ikzelf werk nog regelmatig als zelfstandige maaltijdkoerier voor Deliveroo en dat doe ik naast mijn vaste opdrachten als docent Sociologie en Filosofie aan de Hogescholen Odisee en AP. Ik kan zelf kiezen wanneer ik me beschikbaar stel om in het Leuvense maaltijden te bezorgen. Typisch opteer ik dan voor het weekend en dan nog alleen de beste uren tussen zes en acht ’s avonds. Dan zijn er veel opdrachten en kan ik vier of vijf leveringen per uur uitvoeren. Op die manier kan ik tussen de 20 en 25 euro per uur verdienen. Ik stel vast dat ook heel wat studenten dan aan de slag gaan. Zij verkiezen vaak maaltijden bezorgen boven tappen in cafés, omdat ze zo meer vrijheid hebben om te werken wanneer ze willen. Ook de verdiensten liggen hoger”, zegt Herman Loos.

Volgens mij is iedereen gebaat bij een minimale bescherming van alle personeelsleden, ook de zelfstandigen op die platformen.

Niet iedereen kan kiezen

Hij wijst er wel meteen op dat hijzelf en de studenten het voorrecht hebben om te kunnen kiezen hoeveel ze werken en wanneer. Er zijn echter ook een pak mensen die niet die luxe hebben. Zij moeten de hele dag beschikbaar zijn voor elke mogelijke opdracht om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Maar in de loop van de dag is er gewoon minder werk. “Door de wachttijden tussen de opdrachten daalt de verdienste overdag tot amper 2 of 3 euro per uur. Als die mensen geen andere job hebben, dan zijn ze een concreet voorbeeld van werkenden armen — working poor. Daar komt bij dat ze dan zelf moeten instaan voor een fiets, een smartphone om de rider app te kunnen gebruiken én extra batterijen.”

Na een aantal rechtszaken in het Verenigd Koninkrijk en Nederland hebben een aantal platformbedrijven hun ‘werkers’ een bediendenstatuut gegeven. Takeaway.com is daar een voorbeeld van. Voor Herman Loos zijn platformen als Deliveroo de extreme voorbeelden van de neoliberale economie met een minimale sociale bescherming, liefst dan nog via privéverzekeringen, en werknemers die zich niet kunnen verenigen. “Daarenboven slagen die platformbedrijven erin om het volledige risico door te schuiven naar de koeriers. Tijdens de eerste lockdown hadden koeriers geen recht op technische werkloosheid of een ziekteverzekering bij symptomen van COVID-19. Daarnaast is de vergoeding van de koeriers erg afhankelijk van de tijd dat ze moeten wachten op een bestelling in een restaurant. Voor die wachttijd worden ze niet betaald.”